Cichy Manifest
Słuchanie pomoże nam ponownie połączyć się ze środowiskiem. Jeśli potrafimy zrozumieć, co słuchanie może uczynić, aby przywrócić nas do naszego środowiska, możemy zrozumieć, co dzieje się z naszym środowiskiem.
Hildegard Westerkamp
My, uczestnicy konferencji Central European Network for Sonic Ecologies (CENSE) w Budapeszcie, wierzymy, że nadszedł czas, aby zjednoczyć się we wspólnocie indywidualnych głosów pochodzących z różnych środowisk, takich jak sztuka, muzyka, nauki przyrodnicze, nauki humanistyczne, badania nad środowiskiem, aktywizm i tym podobnych. W czasach zagrożenia dla globalnego środowiska proponujemy nową wspólnotę, aby wyjść naprzeciw potrzebie wspierania bardziej wnikliwych i wrażliwych idei oraz rozwiązań dotyczących rozwoju różnych społecznych i kulturalnych dziedzin w Europie.
Przyjmujemy ramy ekologii dźwiękowych, które usiłują doprowadzić do pozytywnych zmian społecznych, politycznych i środowiskowych. Czyniąc tak, akcentujemy rolę dźwięku i słuchania – przyjmując najszersze znaczenie obu terminów – w rozumieniu świata i naszej obecnej, kruchej w nim sytuacji.
Tytuł Cichy Manifest to oksymoron. Nawiązujemy do trwających zmian w krajobrazie dźwiękowym jako wyniku wszechobecnego hałasu, uprzemysłowienia rolnictwa i chemii, panującej szybkiej degradacji i zaniku różnorodności gatunków. Jesteśmy świadkami cichego przekształcenia żywego krajobrazu w pustynię.
Uważamy, że dziedzina ekologii dźwiękowych, podobnie jak dźwięk w ogóle, jest transdyscyplinarna, holistyczna, wykraczająca poza granice państwowe czy płci oraz ze swej istoty nie podaje się łatwo kategoryzacji. Nasza postawa, zmierzająca do uświadomienia znaczenia ekologii dźwiękowych, obejmuje:
interdyscyplinarne badania i praktyki w sztuce oraz w zarządzaniu kulturą wraz z ich globalnym upowszechnieniem;
wprowadzenie, konceptualizację i promowanie innowacyjnych założeń dla instytucjonalnych oraz społecznych badań i edukacji;
zaangażowane społecznie i kulturowo wspieranie realizacji polityki chroniącej zagrożone ekosystemy w dowolnym miejscu na Ziemi, ze szczególnym uwzględnieniem obszaru Europy Środkowej, a także obywatelskie monitorowanie wszelkich już przyjętych działań.
We wspólnocie CENSE status artysty, badacza lub pedagoga pracujących w zakresie ekologii dźwiękowych wykracza poza wyizolowaną, indywidualną praktykę. Pozycja artysty wynika z szerokiej gamy możliwych praktyk, poświęconych rozwojowi wspólnoty i świadomości interdyscyplinarnej oraz wzywających do bardzo potrzebnej transformacji powszechnych i problematycznych postaw wobec naszego środowiska i ochrony całej natury, włączając w nią nas samych.
Wskazujemy na ekologie dźwiękowe jako koncepcję analogiczną do sieci organizmów żywych i obiektów istniejących w złożonych relacjach z otoczeniem, w którym technologia przeplata się z niemal każdym sektorem współczesnego świata, pozostających jednak ściśle związanych z naturą. W centrum tej koncepcji badamy rezonanse i manifestacje dźwiękowe jako dowody na wszechobecny układ rzeczy. Słuchanie daje nam klucz do ujawnienia subtelnych konsonansów lub braku równowagi podczas naszych indywidualnych lub zbiorowych interakcji ze światem takim, jaki jest.
Ponadto, osadzeni w rozległej i niepojętej sferze, która obejmuje całą naturę, a nawet to, co nie są w stanie wykryć ani ludzkie zmysły, ani przyrządy, proponujemy poszerzenie istniejących pojęć kultury.
Co więcej, kolejnym tematem ekologii dźwiękowej staramy się uczynić badania nad różnymi formami oporu oraz dekonstrukcji i dekontekstualizacji struktur władzy. Mając na względzie tę polityczną agendę, powiązane ze sobą obszary działania mogą obejmować naukę, kulturę sieci, dane, sztukę site-specific, technikę, prawo i interakcje społeczne, odzwierciedlając szerokie spektrum zainteresowań.
Utworzenie CENSE ma na celu wspieranie i rozwijanie takich interakcji w ramach i za pomocą ekologii dźwiękowych.